Jurre – vrijwilliger
Jurre (40) werkt sinds 2017 bij Enik als vrijwilliger. Eerst achter de bar, maar hij switchte al snel naar de keuken. ‘In het Sociaal Trefpunt kun je praten over hoe het echt met je gaat.’
Door Anne Evers
Toen ik begon met werken bij Enik ging het met mij nog niet goed. Ik was verslaafd aan harddrugs. Wel gaf het werken me stabiliteit: het gaf invulling aan de dag. Twintig jaar was ik verslaafd aan cocaïne. Lange tijd leek het of ik mee kon doen in de maatschappij. Ik werkte hard in de horeca, maar alles stond in het teken van gebruiken. Voordat ik aan harddrugs verslaafd raakte, blowde ik. Dat leek relatief onschuldig. Toen ik aan de crack (het roken van cocaïne) verslaafd raakte, verloor ik binnen een jaar alles wat ik had opgebouwd. Ik was eind dertig en ik had de hoop opgegeven dat mijn leven nog zou veranderen. Zonder succes verbleef ik in klinieken, onder andere in Schotland en Zuid-Afrika. Ik zag geen uitweg meer. Wel dacht ik steeds vaker terug aan mijn jeugd, aan de tijd voordat ik verslaafd was, specifiek aan onbezorgde zomervakanties in Italië. Daar lagen de herinneringen zonder drugs. Op die camping keek ik als kind samen met mijn familie naar de Tour de France.
Ik dacht: als ik niets doe, dan houdt mijn leven op. Het idee ontstond om naar Italië te fietsen. Ik wilde teruggaan naar wie ik vroeger was. In 2022 stapte ik op mijn tweedehands racefiets en fietste meer dan 3000 kilometer. Zo kreeg ik discipline en ook een beetje zelfvertrouwen. Dag één Breda, Dag twee Antwerpen en na zeven dagen was ik in Luxemburg. En elke dag op de fiets was weer een dag langer clean. Toen ik aankwam op de camping in Zuid-Italië merkte ik dat de cirkel rond was. Ik heb mezelf teruggevonden.
Veilig praten over verslaving
Inmiddels ben ik bijna 18 maanden clean. Daar ben ik heel trots op. Ook nu het goed met me gaat, zorgt het werk bij Enik voor stabiliteit. Ik vind het leuk om in een team te werken. De mensen die hier komen hebben allemaal een rugzakje en daardoor is er gelijkwaardigheid. Je kunt in het Sociaal Trefpunt makkelijk praten over hoe het echt met je gaat. Ik bespreek de dingen waar ik tegenaan loop in het leven, maar ik vind het ook belangrijk om te horen hoe andere mensen tegen stigma aankijken en welke vooroordelen over verslaving en psychiatrische problematiek zij ervaren. Hier kun je daar veilig over praten en er is herkenning. In de echte wereld kijken mensen vaak toch anders tegen verslaving aan.
Het gaat met ups en downs, maar het wordt steeds makkelijker om van de drugs af te blijven. Twee trauma’s uit mijn jeugd hadden diepe impact en speelden een belangrijke rol bij het ontstaan van de verslaving. Inmiddels ben ik zo lang van de drugs af dat ik ook behandeling kreeg voor dit grote onverwerkte verdriet. Dat heeft geholpen. Ik hoef niet meer te vluchten in drugs omdat ik het spul nodig heb om angsten kwijt te raken. In de toekomst wil ik graag wat met mijn ervaringsdeskundigheid doen. Na zoveel jaar verslaafd te zijn, vind ik dat ik recht van spreken heb om als ervaringsdeskundige aan de slag te gaan. Ik weet dat je mensen niet altijd kunt behoeden, maar je kunt wel ondersteunen om met verslavingsgevoeligheid om te leren gaan.